توماس دوناهو، رهبر بانفوذ کار سازمان یافته، در ۹۴ سالگی درگذشت

توماس آر. دوناهو، نفر دوم پس از لین کرکلند، رئیس AFL-CIO به مدت 16 سال، و برای مدت کوتاهی جانشین موقت او در دوران کاهش عضویت بی امان در اتحادیه و کاهش نفوذ کارگران سازمان یافته در زندگی آمریکایی، روز شنبه درگذشت. واشنگتن دی سی او 94 ساله بود.

همسرش راشل هوروویتز گفت که او از چندین مشکل بهداشتی رنج می برد و روز پنجشنبه پس از سقوط در بیمارستان بستری شد.

آقای دوناهو، پسر سرایدار برونکس، به عنوان نانوا، راننده اتوبوس و دربان در رادیو سیتی موزیک هال کار کرد و بعداً وکیل، دستیار وزیر کار در واشنگتن و یکی از با نفوذترین رهبران جنبش اتحادیه های کارگری پس از جنگ شد. .

در سال 1973، او به عنوان دستیار اجرایی جورج مینی، جنگجوی قدیمی که فدراسیون کار آمریکا و کنگره سازمان های صنعتی را در سال 1955 ادغام کرده بود، جانشین آقای کرکلند شد و رئیس سازمان تازه تاسیس شد.

در سال 1979، آقای داناهو دوباره جانشین آقای کرکلند شد، این بار به عنوان منشی-خزانه داری AFL-CIO. و هنگامی که آقای کرکلند توسط شورش رهبران اتحادیه‌های مؤسس در آگوست 1995 به عنوان رئیس جمهور برکنار شد، آقای دوناهو به عنوان رئیس موقت انتخاب شد، وارث ظاهراً در انتظار انتخابات در کنوانسیون فدراسیون در اکتبر.

اما جایزه‌ای که آقای دوناهو برای دهه‌ها آرزوی آن را داشت – رهبری AFL-CIO، سازمان چتر سیاست‌گذاری برای 78 اتحادیه و 13.3 میلیون کارگر – تنها برای سه ماه از او باقی ماند.

سال‌ها ناامیدی و ناامیدی از کاهش نیروی کار در کنوانسیون به وجود آمد، و جزر و مدی که آقای کرکلند را از بین برده بود، آقای دوناهو را درگیر خود کرد. علیرغم تعهدش برای اصلاحات نهادی، او کاملاً توسط قواره شورشی به رهبری جان جی. سوینی، رئیس اتحادیه بین المللی کارکنان خدمات شکست خورد.

یکی از سرمقاله‌های روزنامه نیویورک تایمز می‌گوید: «پیروزی جان سوینی بر توماس دوناهو در اولین انتخابات مناقشه‌برانگیز برای رهبری AFL-CIO دیروز نشان‌دهنده تشخیص فدراسیون کارگری است که باید تغییر کند یا به کوچک شدن ادامه دهد». “آقای. دوناهو در غل و زنجیر میراث قدیمی اتحادیه صنایع دستی قرار گرفت و به عنوان نماینده وضعیت موجود ناموفق شناخته شد.

آقای دوناهو خیلی زود بازنشسته شد.

به عنوان ستوان آقای کرکلند در طول دهه 1980 و اوایل دهه 90، آقای دوناهو در مورد تحقیر اتحادیه‌های ناراضی به اشتراک گذاشت زیرا کارخانه‌های صنعتی یکی پس از دیگری بسته شدند و اقتصاد خدمات به سرعت با تشکیلات اتحادیه‌ای کم رشد کرد. مشاغل به سمت رقابت های خارجی و فرآیندهای جدید رفت، در حالی که اعتصاب پس از اعتصاب از بین رفت، از جمله یکی از کنترل کنندگان ترافیک هوایی کشور در سال 1981.

در سال‌های کرکلند-دوناهو نیز موفقیت‌های بزرگی به دست آمد. کارگران خودرو، کارگران معدن، درازکشان، انبارداران و تیمسترها به AFL-CIO پیوستند یا مجدداً به آن ملحق شدند اولین زن در شورای اجرایی سازمان قرار گرفت و مشارکت سیاهپوستان و اسپانیایی تبارها در شورا افزایش یافت، هرچند به سختی برای جلب رضایت منتقدان کافی بود.

اما تعداد کارگران اتحادیه‌ای از 24 درصد نیروی کار آمریکا در سال‌های کرکلند-دوناهو به 15.5 درصد کاهش یافت. قدرت سیاسی AFL-CIO نیز کمرنگ شد، زیرا دعواها بارها در کنگره شکست خوردند. یک ضرر قابل توجه شکست در سال 1993 در جلوگیری از تصویب موافقتنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی بود که اتحادیه ها با پیش بینی از دست دادن مشاغل آمریکایی در مکزیک با آن مخالفت کرده بودند.

با وجود اینکه آقای دوناهو تابع آقای کرکلند بود، یک رهبر اتحادیه با نفوذ بود. او بر لابی‌های AFL-CIO، دادخواست‌ها و بودجه 3.2 میلیون دلاری برای کمپین‌های تبلیغاتی و تبلیغاتی نظارت داشت. او به ایجاد یک ائتلاف کاری بین فدراسیون و طرفداران محیط زیست، به ویژه باشگاه سیرا و کمپین ملی سموم کمک کرد.

و او یک سخنگوی برجسته AFL-CIO در مبارزه شکست خورده علیه نفتا بود. او در برنامه های NBC “Meet the Press” و CNN “Late Edition” ظاهر شد. مقالات، نامه هایی به سردبیران و نظرات روزنامه های پیشرو نوشت. و حداقل 9 بار در مقابل کنگره شهادت داده است.

آقای دوناهو برنامه‌هایی را ایجاد کرد که مزایای مصرف‌کننده را به میلیون‌ها عضو اتحادیه ارائه می‌کرد، از جمله کمک‌های وام مسکن، کارت‌های اعتباری و بیمه پزشکی تکمیلی با تخفیف برای بینایی و مراقبت‌های دندانی. و او در کار اتحادیه بین المللی، حمایت از جنبش همبستگی علیه رژیم کمونیستی لهستان و تحریم سرمایه گذاری آپارتاید آفریقای جنوبی نقش اساسی داشت.

توماس ریلی دوناهو جونیور در 4 سپتامبر 1928 در برانکس به دنیا آمد، کوچکترین فرزند از چهار فرزند توماس و مری (پورسل) دوناهو، نسل دوم کاتولیک های ایرلندی آمریکایی. دستمزد پدرش زمانی افزایش یافت که او به یک کارگر ساختمانی در اتحادیه تبدیل شد.

او در مدارس محلی برونکس تحصیل کرد و در سال 1944 از آکادمی مانت سنت مایکل، دبیرستان برادران ماریست در برانکس فارغ التحصیل شد. او با پایان جنگ جهانی دوم به نیروی دریایی پیوست.

او در سال 1950 با ناتالی کیرنان ازدواج کرد. آنها دو فرزند داشتند: نانسی و توماس سوم، قبل از طلاق در سال 1975. در سال 1979، او با خانم هوروویتز، مدیر کنش سیاسی فدراسیون معلمان آمریکا ازدواج کرد.

علاوه بر خانم هوروویتز، دخترش نانسی دوناهو و شش نوه از او به یادگار مانده است. پسرش در سال 2018 بر اثر خونریزی معده درگذشت.

آقای دوناهو کار خود را در سال 1948 به عنوان یک سازمان دهنده پاره وقت برای انجمن بین المللی کارمندان خرده فروشی آغاز کرد. او در سال 1949 مدرک لیسانس روابط کار را در کالج منهتن گرفت.

در طول هشت سال بعد، او یک عامل تجاری، مدیر قرارداد و سردبیر نشریات اتحادیه بین‌المللی کارکنان خدمات بود. او همچنین در دانشگاه نیویورک در رشته اقتصاد تحصیل کرد و پس از چندین سال گذراندن کلاس های شبانه، در سال 1956 مدرک حقوق را از دانشگاه فوردهام دریافت کرد.

او از سال 1957 تا 1960 در پاریس برای کمیته اروپای آزاد، یک برنامه کارگری آمریکایی که به تبعیدیان اتحادیه از کشورهای کمونیستی کمک می کرد، کار کرد. پس از بازگشت، او به مدت هفت سال دستیار رئیس اتحادیه بین المللی کارکنان خدمات شد و در سال 1963 به واشنگتن نقل مکان کرد. او از سال 1967 تا 1969 دستیار وزیر کار در دولت لیندون بی. جانسون بود.

آقای دوناهو چهار سال بعد از این فرصت استفاده کرد تا دستیار آقای مینی شود. او همچنین ارتباط طولانی مدت خود را با آقای کرکلند آغاز کرد و او را در رده های بالای AFL-CIO تا اوج قدرت اتحادیه دنبال کرد.

پس از خروج از اتحادیه در سال 1995، او در واشنگتن ماند و در هیئت مدیره بنیادها و هیئت های دولتی، از جمله بنیاد ملی دموکراسی و کمیته مشاوره وزارت امور خارجه در زمینه دیپلماسی کار، خدمت کرد.

او به ندرت علناً در مورد دوره کوتاه ریاست جمهوری خود یا شکست انتخاباتی که به زندگی او در اتحادیه پایان داد صحبت کرد. اما در مصاحبه ای در سال 1997 برای پروژه تاریخ شفاهی کتابخانه کنگره، آقای دوناهو به این موضوع اشاره کرد.

او گفت: من باختم. “من با وقار زیادی باختم، می خواهم بدانی. اما من باختم!»

الکس تراب گزارش کمک کرد