بریتانیا روز دوشنبه اعلام کرد که 1.19 میلیارد دلار در طول سه سال برای مبارزه با اچ‌آی‌وی، سل و مالاریا در سراسر جهان کمک خواهد کرد، تقریباً نیمی از مبلغی که سازمان‌های امدادی امیدوار بودند و بیش از یک ماه پس از تعهد سایر کشورهای گروه 7 به حمایت از خود.
بریتانیا که زمانی کمک‌کننده اصلی به کشورهای فقیر بود، از سال 2020 کمک‌های خارجی را کاهش داده و تلاش‌ها برای مقابله با بیماری‌های عفونی، قحطی، تغییرات آب و هوایی و آموزش دختران را به خطر انداخته است.
تعهد جدید این کشور به صندوق جهانی است که اکثر کمپین های مبارزه با HIV، مالاریا و سل را تامین مالی می کند. این سه بیماری در کنار هم هر سال نزدیک به سه میلیون نفر را می کشند و همه گیر کووید-19 چندین دهه پیشرفت را علیه آنها از مسیر خارج کرده است.
اندرو میچل، وزیر توسعه بریتانیا در بیانیه‌ای گفت: «بریتانیا و دیگران صندوق جهانی را تأسیس کردند، زیرا ما از پذیرش تلفات میلیون‌ها نفر در سال به دلیل بیماری‌های قابل پیشگیری و درمان خودداری کردیم.
بریتانیا دومین کمک کننده بزرگ به صندوق جهانی بود. اما از سال 2020، این کشور سهم خود را در فعالیت های حقوق بشری 80 درصد، بودجه برخی برنامه های بهداشت جهانی را بیش از 80 درصد و کمک های بشردوستانه به یمن، سوریه و سایر کشورها را 60 درصد کاهش داده است.
طبق برآورد خود، صندوق جهانی از زمان راه اندازی خود در سال 2001 جان 50 میلیون نفر را نجات داده است. به گفته مدیر اجرایی این صندوق، پیتر ساندز، با 18 میلیارد دلار از کشورهای اهداکننده، می تواند در طی سه سال آینده جان 20 میلیون نفر دیگر را نجات دهد.
کشورهای عضو G7 در ماه سپتامبر در نیویورک گرد هم آمدند و متعهد شدند که مجموعاً 14.25 میلیارد دلار کمک کنند، اما بریتانیا و ایتالیا به طور قابل توجهی غایب بودند. عمیق‌تر شدن بحران اقتصادی بریتانیا، برخی از کارشناسان را نگران کرده بود که این کشور به صندوق جهانی کمک چندانی نخواهد کرد.
آقای ساندز گفت: “با توجه به شرایط بسیار چالش برانگیز، ما از این تعهد قوی بسیار قدردانی می کنیم.” با این حال، این مبلغ بسیار کمتر از 2.15 میلیارد دلار درخواست شده از بریتانیا و حتی کمتر از 1.68 میلیارد دلاری است که در دور بودجه سال 2019 کمک کرده است.
مایک پادمور، مدیر اجرایی StopAids، یک گروه مدافع سلامت و حقوق بشر مستقر در بریتانیا، خاطرنشان کرد که مبلغ درخواستی حدود 0.06 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور است.
وی گفت: “بدون بازگرداندن بودجه کمک به اندازه سابق، بریتانیا نمی تواند به طور موثر به بحران های جهانی که امروز با آن روبرو هستیم پاسخ دهد.” شهرت جهانی بریتانیا به عنوان پیشرو در توسعه بین المللی و سلامت جهانی نیز در خطر است.
