نظر | اگر اورگان قرمز شود، تقصیر چه کسی خواهد بود؟

پورتلند، سنگ معدن – An آگهی زیرا یکی از نامزدهای فرمانداری اورگان با پرتاب زباله و چادرهای پوشیده از برزنت که در بسیاری از خیابان‌های پورتلند قرار دارد آغاز می‌شود. نامزد می‌گوید: «هیچ‌کس در اورگان نمی‌گوید، «بیایید دقیقاً همان کاری را که انجام می‌دادیم ادامه دهیم». او ادامه می دهد: “من تقریباً سه سال پیش خواستار وضعیت اضطراری بی خانمانی شدم، در حالی که کیت براون – فرماندار فعلی دموکرات – “هیچ کاری انجام نداد.”

در کمپینی که در آن بی خانمانی و جرم و جنایت از موضوعات اصلی هستند، این پیام عجیبی نیست. چیزی که تعجب آور است پیام رسان است: تینا کوتک، رئیس دموکرات سابق مجلس اورگان که برای جانشینی براون نامزد می شود.

تبلیغ کوتک نشانه ای از غیرقابل دفاع بودن وضعیت موجود در یکی از مترقی ترین شهرهای کشور و خطر سیاسی غیرمنتظره ای است که دموکرات های اورگان در نتیجه با آن روبرو هستند. اکثر نظرسنجی ها نشان می دهد که رقیب او، کریستین درازان، رهبر سابق اقلیت جمهوری خواه در مجلس اورگان، پیشتاز اندکی در رقابت است. اگر درازان برنده شود، این نشانه ای خواهد بود که هیچ جایی از پیام راست در مورد بی نظمی عمومی مصون نیست، که طنین آن نیز باعث می شود رقابت فرماندار کتی هوچول برای حفظ پست خود در نیویورک به طرز ناراحت کننده ای بسته شود.

یک جمهوری خواه 40 سال است که در انتخابات فرمانداری اورگان پیروز نشده است. و در حالی که انتخاب فرمانداران جمهوریخواه در ایالت های مترقی چیز جدیدی نیست، درازان – مانند نامزد جمهوری خواه فرماندار نیویورک، لی زلدین – بسیار محافظه کارتر از جمهوری خواهان سبک راکفلر است که ماساچوست و ورمونت را رهبری می کنند. او دارای رتبه A از NRA و تاییدیه Oregon Right to Life است، به این معنی که تنها چند ماه پس از پایان Roe v. Wade، اورگان ممکن است با یک حریف سقط جنین مسئول شود.

برخی از دموکرات‌های اورگان استدلال می‌کنند که رقابت درازان یک اتفاق بی‌سابقه است، محصول کمپین اسپویلر با بودجه خوبی است که توسط بتسی جانسون، یک دموکرات میانه‌رو سابق اداره می‌شود که ۳.۷۵ میلیون دلار از بنیانگذار نایک فیل نایت دریافت کرده است. اما این توضیح نمی دهد که چرا بسیاری از دموکرات ها در وهله اول مایلند به جانسون بپیوندند. (میانگین نظرسنجی FiveThirtyEight 13.8 درصد آرا را به دست آورده است.) همچنین توضیح نمی دهد که چرا دموکرات ها در مناطق کنگره در مجاورت پورتلند با هم دست و پنجه نرم می کنند. گزارش سیاسی کوک، ناحیه ششم اورگان را که برای جو بایدن 13 امتیاز به دست آورد، یک اشتباه ارزیابی می کند، حتی اگر نامزد جمهوری خواهان، مانند هرشل واکر از جورجیا، مخالف سقط جنین است که گفته می شود هزینه سقط جنین زنی را که با او قرار داشت، پرداخت کرده است.

سناتور جف مرکلی پس از یک گردهمایی در اینجا با کوتک و برنی سندرز به من گفت: “چهار از شش کرسی مجلس ما ممکن است به قلمرو قرمز ختم شود.” این واقعیت که سندرز در وهله اول در اورگان بود – بایدن و الیزابت وارن نیز به این نتیجه رسیده‌اند – نشانه‌ای از این است که اوضاع برای دموکرات‌ها در ایالت آبی سابق چقدر متزلزل است.

بخشی از داستان در اینجا در مورد محیط سیاسی ملی است، اما همچنین در مورد فاجعه بی خانمانی در پورتلند است، که مانند سایر شهرهای ساحل غربی، بسیار متفاوت از ساحل شرقی به نظر می رسد. نیویورک نسبت به اورگان نرخ بی خانمانی بالاتری دارد، اما درصد بیشتری از مردمی که در پناهگاه ها می خوابند تا خیابان ها. در مقابل، در شهرستان Multnomah، که بخش بزرگی از پورتلند را در بر می گیرد، اکثر افرادی که بی خانمانی را تجربه می کنند، در چادر یا وسایل نقلیه می خوابند. چادرها در خیابان ها ردیف شده و پارکینگ ها را پر می کنند. آنها یادآوری دائمی هستند که ما در دوران فروپاشی اجتماعی گسترده زندگی می کنیم.

دلیلی وجود ندارد که باور کنیم درازان برنامه ای قابل اجرا برای حل یک مشکل پیچیده جهنمی دارد. بسیاری از پیشنهادات او، به غیر از لغو اقدام 110، طرح رای‌گیری جرم‌زدایی از مواد مخدر که پورتلند در سال 2020 تصویب کرد، مبهم هستند. اما شکست آشکار دموکرات ها در بهبود اوضاع، باندی برای او و دیگرانی مانند او ایجاد کرده است. درازان به پخش عمومی اورگان گفت: «به‌جای فعال کردن بی‌خانمان‌ها، ما باید رویکرد خود را با یک ذهنیت همدلی و مسئولیت‌پذیری متعادل کنیم. تعجب آور نیست که این پیام طنین انداز است.

بنابراین کوتک در موقعیت دشواری قرار دارد: او باید رأی دهندگان را متقاعد کند که بحران در پورتلند نشان دهنده یک شکست تکنوکراتیک و نه ایدئولوژیک توسط براون است. کوتک به من گفت: «دو مسئله بزرگ در حال حاضر مسکن و بی خانمانی، و سلامت روان و اعتیاد است. و من صادقانه بگویم، او در این موضوع غایب بوده است. برای او اولویت نیست و وقتی چیزی را در اولویت قرار نمی دهید، آژانس ها به نوعی دست و پا می زنند، پول به اندازه کافی سریع حرکت نمی کند.

این ممکن است مانند یک انحراف به نظر برسد، اما اسکلروز اداری به وضوح به مشکلات پورتلند کمک کرده است. اسکات کرمان، مدیر اجرایی بلانشت هاوس، سازمانی که غذا، سرپناه و مراقبت‌های پزشکی را به افراد فقیر و بی‌خانمان در محله شهر قدیمی پورتلند ارائه می‌کند، این ایده را به سخره می‌گیرد که بی‌خانمانی گسترده خیابانی «کاری است که هیپی لیبرال پورتلند با خودش کرده است. ” مطمئناً بی خانمانی خیابانی همیشه یک مشکل در پورتلند بوده است. اما کرمان تلاقی بلایا از جمله افزایش شدید هزینه‌های مسکن، کمبود خدمات برای کمک به معتادان را مقصر می‌داند (یک نظرسنجی اورگان را در رتبه آخر کشور از نظر دسترسی به درمان مواد مخدر قرار داد) و – شاید مهم‌تر از همه – همه‌گیری را برای تبدیل بخش‌هایی از مرکز شهر به چیزی که او آن را «بخش روانی در فضای باز» نامید.

کرمان گفت: آنچه اکنون با آن دست به گریبان هستیم، محصول جانبی «بی توجهی و کم کاری است که در شش ماه تا یک سال اول بحران کووید رخ داده است».

کرمان گفت که با شیوع این بیماری همه‌گیر، بسیاری از پناهگاه‌ها و سایر خدمات در شهر بسته شدند. بلانشت هاوس، که سه وعده غذای رایگان در روز را به هر کسی که می خواهد ارائه می دهد، باز ماند و غذا را برای رفتن فراهم کرد. او گفت: «و ما خیلی سریع از 1,000 وعده غذایی در روز به 2,000 وعده غذایی در روز رسیدیم، زیرا اکثر مکان‌های اطراف شهر بسته شده بودند، به ویژه در سمت شرقی. بنابراین همه به اینجا به شهر قدیمی مهاجرت کردند. و برای شش ماه خوب، اسفناک بود. بیرون، من را به یاد تصاویر خبری اردوگاه‌های پناهندگان سودانی انداخت.»

همان‌طور که کرمان اشاره می‌کند، افراد بدون مسکن هنوز روال‌هایی دارند – ممکن است روز خود را در کتابخانه‌ها، سازمان‌های خدمات اجتماعی یا استارباکس بگذرانند. ناگهان مجبور شدند همیشه بیرون باشند. او موانع بوروکراتیکی را توصیف کرد که دسترسی به توالت‌های قابل حمل و ایستگاه‌های شستشوی دست را غیرممکن می‌کرد و منجر به “شرایط غیرانسانی و تقریباً شبیه “مکس دیوانه” شد.

آسیب های ناشی از چنین شرایطی باعث تسریع بیماری های روانی افراد می شد. بسیاری به دنبال تسکین در داروهای سخت بودند. این تصور وجود دارد که مردم به دلیل معتاد بودن بی خانمان می شوند، اما کرمان می گوید که برای بسیاری از خدمات بلانشت هاوس برعکس است. او گفت: «ما نوعی خلاء خدمات داشتیم، و چیزی که این خلاء را پر کرده است، جنایت و خشونت و قاچاق مواد مخدر و جنسی بوده است.

این احتمال وجود دارد که هیچ رهبر نتوانسته باشد به طور کامل از این فاجعه جلوگیری کند، اما به نظر می رسد رویکرد دست بردار براون آن را بدتر کرده است. به عنوان مثال، اقدام 110، ابتکار جرم زدایی مواد مخدر را در نظر بگیرید. یکی از دلایلی که کوتک مخالف لغو آن است این است که هر دو سال یکبار 300 میلیون دلار برای درمان مواد مخدر و الکل از جمله خدمات مسکن تامین می کند. اما تأخیرهای بوروکراتیک به این معنی بود که بیشتر بودجه تا اواخر سپتامبر تمام نشد و کوتک گفت که ارائه‌دهندگان خدمات در مورد اینکه آیا می‌توانند روی بودجه در آینده حساب کنند یا خیر، شفافیتی از دولت دریافت نمی‌کنند. او گفت: “اگر می خواهید استخدام شوید، به اطمینان نیاز دارید.” و عدم عملیاتی کردن این امر از سوی سازمان دولتی تاسف‌آور بوده است.»

دلایلی وجود دارد که فکر کنیم کوتک که به عنوان یک قانونگذار خستگی ناپذیر شهرت دارد، می تواند بهتر عمل کند. در یک تایید آزمایشی، The Oregonian به ویژگی طرح مسکن خود و توانایی خود در اجرای آن اشاره کرد: “استانداردهای دقیق او برای نظارت بر سازمان های دولتی که به طور مکرر و غیرقابل توجیه در زمان فرماندار کیت براون شکست خورده اند، نوید خوبی دارد.”

سوال این است که آیا رای دهندگان سرخورده به وعده مدیریت بهتر به جای تغییرات بنیادی راضی خواهند بود؟ کوتک در تبلیغ خود می‌گوید: «مطمئناً برای پاک کردن زباله‌های لعنتی نیازی به تصاحب دولت قرمز نداریم. امیدوار باشیم که نه.