این مطالعه علت این روندها را بررسی نکرد، اما دکتر JoAnna Leyenaar، یکی از نویسندگان مقاله، به “استفاده رو به رشد و فزاینده از رسانه های اجتماعی در بین کودکان و نوجوانان و به ویژه استفاده رو به رشد در میان نوجوانان جوان” اشاره کرد. به گفته او نشان داده شده است که علائم افسردگی را افزایش می دهد.
او اضافه کرد که دلیلش هر چه باشد، “ما فرمول جادویی را نداریم که بفهمیم چگونه این را شماره گیری کنیم و اوضاع را بهتر کنیم.”
دکتر لینار گفت که این تحقیق بر اساس تجربه شخصی او به عنوان یک متخصص اطفال بیمارستان بوده است: اگرچه آموزش او شامل هیچ تجربه رسمی بهداشت روانی فراتر از یک چرخش شش هفته ای در دانشکده پزشکی نمی شود، کودکانی که پس از اقدام به خودکشی یا آسیب به خود در بیمارستان بستری می شوند، اکنون تمرکز اصلی است. از زندگی کاری او
دکتر لینار، دانشیار اطفال در دانشکده پزشکی گیزل دارتموث گفت: “پنج سال پیش، مراقبت من از این بیماران با مراقبت من از کودکان مبتلا به بیماری های تنفسی تفاوت چندانی نداشت.” تیم او آموزش‌هایی را در مورد برنامه‌ریزی ایمنی و درمان شناختی رفتاری اضافه کرده است، به این امید که پزشکان جوانتر «بهتر از ما برای مراقبت از جوانان با شرایط بهداشت روانی مجهزتر اقامتگاه را ترک کنند.»
مری آراکلیان، مدیر پروژه تحقیقاتی در Dartmouth Health Children و یکی دیگر از نویسندگان، گفت که یافته‌ها باید سیاست‌گذاران را تشویق کند که خدمات مراقبت‌های بهداشت روانی بیشتری را در محیط‌های مدرسه و جامعه قرار دهند، که «ممکن است منجر به کاهش بستری شدن در بیمارستان شود». در همین حال، او گفت که بیمارستان ها باید با نقش محوری فزاینده خود به عنوان ارائه دهندگان سلامت روان روبرو شوند.
دکتر کریستین ام. کرافورد، روانپزشک کودک و نوجوان در مرکز پزشکی بوستون، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: “برای مدت طولانی، در بیمارستان فرهنگ وجود داشته است که اورژانس های پزشکی فوریت های واقعی هستند.”
او گفت که آموزش بهداشت روان باید در سرتاسر بیمارستان داده شود، “مثل اینکه چگونه همه کارکنان پزشکی در مورد نحوه انجام CPR آموزش می بینند.” و او گفت، بیمارستان ها باید برای اضافه کردن واحدهای روانپزشکی بستری تشویق شوند، که به دلیل نرخ بازپرداخت، “پول خونریزی” می شود.
