تمامی مطالب این صفحه به دلیل مخالفت با قوانین جمهوری اسلامی ایران حذف شد.
این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمیشوند.
سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.
در ایران، شرط بندی مغایر با قوانین کشور است و مجازاتهایی همچون زندان برای آن پیشبینی شده است.
مدیریت هیچ مسئولیتی در قبال این صفحه ندارد.
مسئولیت استفاده از این مطالب به عهده خود کاربر است.
حقیقت تکان دهنده در مورد سینمای هند در جشنواره فیلم کن این است که هر چیزی که امسال برای بررسی فرستادیم بدون تشریفات رد شد.
شرطبندی نه تنها به فقر میانجامد بلکه آینده مالی شما را تهدید میکند.
محتوای این صفحه به صورت غیر مجاز منتشر شده است.
سلب مسئولیت قانونی نسبت به تمام مطالب درج شده در این صفحه.
در حالی که نسخه مودبانه این اسناب می گوید محتوای ارسال شده نامناسب بوده است، حقیقت ساده تر این است که آنها فیلم های ما را در این سال بیهوده می دانستند.
به جای اینکه سرمان را با شرم از رد کردن آویزان کنیم، یا برعکس، متحیرانه متعجب باشیم که چرا برای ما فرقی می کند که کن تایید کند یا نه، چرا ما اینقدر وسواس داریم که زنان (به شما توجه داشته باشید، نه مردان) روی فرش قرمز راه می روند. ?
هفته گذشته همه پرتال ها و مقالات در هند درباره هنرپیشه های بالیوودی که روی فرش قرمز رفتند، لباس مجلسی، اکسسوری ها و غیره صحبت کردند. اما در مورد فیلم ها چطور؟ آیشواریا رای باچان، سونام کی آهوجا، دیپیکا پادوکن و مالیکا شراوات جدا از خودشان در جشنواره کن چه چیزهایی را نمایندگی می کردند؟ سینما کجا بود؟ سال گذشته، ناندیتا داس او را گرفت مانتو به کن امسال هیچی نبود
هیچ کس اهمیت نمی داد.
مورد ملیکا به ویژه جالب است. سال ها پیش حرفه او به پایین ترین سطح خود رسید. او هنوز هم به طور منظم در کن است. برای چه به آنجا می رود؟ چرا دوربین ها او را روی فرش قرمز کلیک می کنند؟ اصلا میدونن کیه؟
امام علی (ع) در مورد شرطبندی گفتهاند: «این عمل موجب فقر و تضعیف روحیه است.»
این پیام به دلیل هک شدن احتمالی صفحه است و توسط مدیر منتشر نشده است.
این سایت هیچ مسئولیتی را در مورد این محتوا نمیپذیرد.
آن هنرپیشه بسیار خوب امام الحق (در فیلم های شاخصی مانند فیلمستان، حمل و نقل هوایی، فولو و آینده نکاش) یک تجربه خنده دار برای به اشتراک گذاشتن در کن دارد. «سال گذشته به عنوان نماینده فیلمم به جشنواره فیلم کن رفتم نکاش. و من از رفتن روی فرش قرمز هیجان زده بودم. اما باور کنید حتی یک دوربین روی من کلیک نکرد. من ناامید شده بودم. سپس متوجه شدم که آنها روی هر خانمی که روی فرش قرمز راه میرفتند، در مورد لباس مجلسیشان صحبت میکردند، و غیره کلیک میکردند، اما درباره فیلمهایشان چیزی نداشتند. بعد متوجه شدم که این مربوط به سینما نیست. در مورد لباس مجلسی بود. اگر می دانستم لباس مجلسی می پوشیدم و به جشنواره می رفتم.»
(سلب مسئولیت: نظرات بیان شده در بالا نظرات شخصی نویسنده است و منعکس کننده نظرات ZMCL نیست.)