یادداشت ویراستار: آلیس درایور نویسنده ای است که زمان خود را بین مکزیک و ایالات متحده تقسیم می کند. او در حال کار بر روی کتابی درباره حقوق کار و مهاجرت به نام «زندگی و مرگ کارگر آمریکایی» است. آثار او در The New Yorker، The New York Review of Books و Oxford American ظاهر شده است. نظرات بیان شده در این تفسیر از خود اوست. مقالات نظری بیشتری را در CNN مشاهده کنید.
CNN
–
دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا، ماهیت پناهندگی در ایالات متحده را بازتعریف کرد و مجموعه ای از ابتکارات ظالمانه را در زمینه مهاجرت آغاز کرد، از جمله سیاست جدایی خانواده شیطانی که کودکان و نوزادان را از والدین خود در حالی که منتظر دریافت پناهندگی یا اخراج بودند، دور می کرد.
در حالی که جانشین او یکشنبه وارد ال پاسو، تگزاس شد – شهر مرزی که به کانون بحث های مهاجرتی آمریکا تبدیل شده است – یک سوال همچنان من و سایر کسانی را که از نزدیک این موضوع را دنبال می کنند آزار می دهد: چرا رئیس جمهور جو بایدن تصمیم قاطعی 180 نگرفته است. دور شدن درجه از سیاست های مذموم ترامپ؟
به عنوان روزنامه نگاری که در مورد مرز ایالات متحده و مکزیک گزارش می داد، از نزدیک دیدم که چگونه دولت ترامپ از جدایی خانواده ها برای تنبیه خانواده های غیرقانونی که از مرز عبور می کردند استفاده کرد.
دولت ترامپ تا زمانی که او قدرت را ترک کرد، بیش از 5000 کودک مهاجر را از والدینشان جدا کرده بود. تصاویر کودکانی که تنها مانده اند و در حال زاری هستند، در وجدان جمعی ما – از جمله، ظاهراً، بایدن، آغشته شده است. او در ژوئن 2018 از سیاست جدایی خانواده ترامپ انتقاد کرد و آن را “غیر وجدان” خواند. در اواسط دوره ریاست جمهوری او، بیش از 500 کودک دوباره متحد شده اند – قبل از راه اندازی گروه ویژه الحاق خانواده بایدن، 2291 کودک دوباره گرد هم آمده بودند که مجموع آنها را به 2837 می رساند.
ظلم ترامپ در موضوع مهاجرت تنها به جدایی خانواده ها محدود نشد. او همچنین سیاست مذموم عنوان 42 را اعمال کرد که ظاهراً یک سیاست پیشگیری از کووید است، که به عنوان توجیهی برای اخراج هزاران مهاجر، که بسیاری از آنها پناهجو بودند، به مکزیک استفاده شد.
من شاهد بودم که چگونه آنها ماه‌ها یا حتی سال‌ها در چادرها در سمت مرز مکزیک زندگی می‌کردند و اغلب با تهدیدات جنایات سازمان‌یافته مواجه بودند. بایدن با بیش از دو میلیون گذر در سال 2022 – یک رکورد جدید – مورد حمله جمهوری خواهان است که او را به تشدید بحران مهاجرت با عدم اقدام تهاجمی کافی در مرز متهم می کنند. این یک سوال باز باقی می ماند که آیا دیوان عالی تصمیم خواهد گرفت تا سیاست بحث برانگیز عنوان 42 را حفظ کند.
از مارس 2020، نزدیک به 2.5 میلیون اخراج بر اساس مفاد عنوان 42 صورت گرفته است که بیشتر آنها در دوران ریاست جمهوری بایدن رخ داده است. علیرغم اینکه بایدن گفت می خواهد به آن پایان دهد، این سیاست همچنان پابرجاست. هفته گذشته، کاخ سفید متعهد شد که “مسیرهای قانونی برای مهاجرت منظم را گسترش داده و تسریع کند.”
راهی که دولت بایدن را به سیاست فعلی مهاجرت خود رساند، مسیری طولانی و پر پیچ و خم بوده است. دولت سال گذشته تلاش کرد تا برنامه Title 42 را متوقف کند، اما ائتلافی از ایالت‌های عمدتا تحت رهبری جمهوری‌خواهان با موفقیت شکایت کردند تا وزارت امنیت داخلی را از پایان دادن به اجرای این قانون جلوگیری کند. برخی از ایالت ها به دیوان عالی شکایت کردند که دستور داد تا زمانی که چالش های حقوقی در جریان است، این دادگاه باید به قوت خود باقی بماند.
اما علیرغم اینکه بایدن آشکارا می‌خواهد این برنامه را پایان دهد، بایدن در واقع تدابیر سخت‌گیرانه‌تری را برای اتباع کشورهای خاصی که امیدوار به ورود به ایالات متحده هستند، اعمال کرده است. وزارت امنیت داخلی با الزام افرادی که از کوبا، ونزوئلا، هائیتی و نیکاراگوئه فرار می کنند و از مرز مکزیک می گذرند، محدودیت هایی را برای پناهندگی سخت تر از سیاست های ترامپ پیشنهاد کرد که قبلاً در کشوری که از طریق آنها به ایالات متحده سفر کرده اند درخواست داده باشند.
این سیاست نشان دهنده عدم درک ماهیت پناهندگی است. کسانی که بیشتر به پناهندگی نیاز دارند برای جان خود فرار می کنند. افرادی که در معرض خطر ترور قرار دارند بعید است که از فرآیند پناهندگی که آنها را به خطر می اندازد جان سالم به در ببرند. پناهندگی برای کمک به آسیب پذیرترین افراد در میان ما وجود دارد.
دولت بایدن روز جمعه اعلام کرد که برنامه ای را گسترش می دهد که به 30000 مهاجر در ماه از ونزوئلا به کوبا، هائیتی و نیکاراگوئه اجازه ورود به ایالات متحده را می دهد. اما به نظر می رسد سیاست های جدید بایدن – که متقاضیان پناهندگی را ملزم می کند یک حامی مالی در ایالات متحده داشته باشند و تحت بررسی سوابق قرار گیرند – احتمالاً تضمین می کند که فقط ممتازترین افراد – آنهایی که خانواده یا دوستانشان در ایالات متحده هستند – می توانند به آن دسترسی داشته باشند.
رئیس جمهور در یک سخنرانی در روز 5 ژانویه، خطاب به مهاجران کشورهای فوق الذکر که امیدوار بودند سفر دشوار خود را به آمریکا برسانند، گفت: «فقط در مرز ظاهر نشوید. همانجایی که هستید بمانید و از آنجا به صورت قانونی درخواست دهید.» این در تضاد با چندین دهه سیاست تثبیت شده پناهندگی است که حق درخواست پناهندگی را به همه مهاجران در بنادر ورودی در امتداد مرز ایالات متحده و مکزیک گسترش داده است. بایدن گفت که روند جدید “منظم است، ایمن و انسانی است و کار می کند.”
وقتی در آوریل 2021 از شهر رینوسا، مکزیک گزارش دادم، با مادری از سان پدرو سولا، هندوراس آشنا شدم – یک مهاجر تغییرات آب و هوایی که از تخریب طوفان های اتا و آیوتا گریخته بود. او در میان صدها پناهجو در یک پارک عمومی مملو از چادرها زندگی می کرد و لباس های شسته شده از شاخه های درختان آویزان می شد تا خشک شوند.
این زن که از ترس عواقب قانونی نمی خواست نامش علنی شود، به من گفت که با پسر 12 ساله اش از مرز آمریکا عبور کرده و درخواست پناهندگی کرده است. یک مقام اداره مهاجرت آنها را از هم جدا کرد و زمانی که مقامات ایالات متحده بعداً او را اخراج کردند، بدون فرزندش که هنوز نتوانسته است او را پیدا کند، این کار را انجام دادند.
او پیامی برای پسرش نوشت که به من داد به امید اینکه روزی بتوانم این یادداشت را به او برسانم: «دوستت دارم پسرم. میدونی قصدم ترکت نبود این یک ترفند بود. مواظب خودت باش پسرم.»
حامیان مهاجرت به من می گویند که اتحاد مجدد خانواده هایی که از هم پاشیده شده اند یکی از مهمترین مسائلی است که دولت باید به آن رسیدگی کند. جولی شویترت کولازو، یکی از بنیانگذاران و مدیر اجرایی گروه غیرانتفاعی Immigrant Families Together به من گفت: «حداقل هفته ای چندین بار از خانواده هایی که از یک کودک در مرز جدا شده اند تماس یا ایمیل دریافت می کنیم. ادامه جدایی های خانوادگی
برای برخی از مردم، مهاجرت به ایالات متحده عمدتاً برای جبران کمبود نیروی کار کم دستمزد است، و در واقع، بسیاری از افرادی که به اینجا می آیند مشتاق هستند تا در کار سخت خود سهیم باشند و وزن خود را کاهش دهند. اما مهم‌تر از هر چیز، سیاست‌های جامع مهاجرت باید احترام، حیثیت و انسانیت همه کسانی را که مجبور به فرار از خطر هستند و خود را در داخل مرزهای ما می‌بینند به رسمیت بشناسند.
