برنادین استریک، استاد باغبانی در دانشگاه ایالتی اورگان که استراتژیهای ابتکاری کشت او صنعت زغال اخته آمریکا را تکان داد، در 14 آوریل در بیمارستانی در کوروالیس، اوره در 60 سالگی درگذشت.
نیل بل، همسرش، گفت که علت آن عوارض سرطان تخمدان بود.
کشاورزی مدرن به اندازه کار علم است، و دکتر استریک، که کارش در ایالت اورگان در سال 1987 آغاز شد، رویکردی شکاکانه و علمی به کشت زغال اخته ارائه کرد.
اما او همچنین با دستانش در خاک بزرگ شده بود – والدینش صاحب یک مهدکودک و کسب و کار محوطه سازی بودند – بنابراین او درک قوی از خواسته های عملی کشاورزان داشت.
اسکات لوکاس، که پس از بازنشستگی دکتر استریک در سال 2021، مقام استادی وقفی در ایالت اورگان را برای تولید توت شمال غربی به عهده گرفت، در یک مصاحبه تلفنی گفت: “او توانست با تولیدکنندگان ارتباط برقرار کند.” او افزود، او میتواند تحقیقات را «از این منظر زمینی» ببیند، «و در مورد آن انسان باشد و در علم گم نشود».
زغال اخته از اوایل قرن بیستم به طور سیستماتیک در ایالات متحده کشت می شد. اما تقاضا در دهههای اخیر افزایش یافته است، زیرا دانشمندان فواید این میوه را برای سلامتی مطرح کردهاند و بهعنوان فرمهای بستهبندی شده – منجمد، پوره، خشک شده در انجماد، پودر شده – آن را در دسترستر کرده است.
بر اساس گزارش ماه گذشته سرویس کشاورزی خارجی وزارت کشاورزی، ایالات متحده تا سال 2021 بزرگترین تولید کننده زغال اخته بود، زمانی که چین از آن پیشی گرفت.
هنگامی که دکتر استریک شروع به بررسی صنعت زغال اخته اورگان کرد، متوجه شد که پرورش دهندگان گیاهان را در ردیف هایی با فاصله چهار فوت از هم قرار می دهند، زیرا فکر می کردند که اندازه بوته های بالغ به فضای زیادی نیاز دارد. او همچنین مشاهده کرد که گیاهان زغال اخته به صورت آزاد و بدون داربست رشد می کنند و خاک اره معمولاً به عنوان مالچ استفاده می شود زیرا ارزان و در از بین بردن علف های هرز مؤثر است.
طبق مشخصات سال 2021 در وب سایت کمیسیون بلوبری اورگان، دکتر استریک در مجموعه ای از مطالعاتی که تکمیل آن سال ها طول کشید، دریافت که تغییر این شیوه ها می تواند برداشت را بهبود بخشد.
او کشف کرد که بوتههای زغال اخته در فاصله حدود سه فوتی از هم، 50 درصد بازدهی بالاتری را هنگام رشد تولید کردند، بدون اینکه پس از بالغ شدن، محصول را کاهش دهند. استفاده از داربست به طور متوسط از 4 تا 8 درصد از بین رفتن محصول زغال اخته در هنگام برداشت ماشینی جلوگیری کرد. و استفاده از تشک های علف های هرز – موادی که اغلب مصنوعی هستند و زمین اطراف گیاهان را می پوشانند – علاوه بر خاک اره باعث افزایش بازدهی تا 10 درصد شد، حتی زمانی که علف های هرز به طور موثر توسط خاک اره کنترل می شدند.
او گفت: “این صرفا به دلیل تغییری بود که حصیر علف های هرز در دمای خاک ایجاد کرد.”
دکتر استریک به تولیدکنندگان ارگانیک کمک کرد تا با کاشت در بسترهای مرتفع به جای زمین صاف، محصول خود را به حداکثر برسانند، تکنیکی که مزارع معمولی را نیز سودمند میکرد. او بسیاری از تولیدکنندگان توت را، در اورگان و فراتر از آن، متقاعد کرد که تحقیقات او را بپذیرند و اقدامات او را اتخاذ کنند.
سرویس تحقیقات کشاورزی فدرال، بخشی از وزارت کشاورزی، در یک انتشار خبری در سال 2022 گفت که “صنایع زراعی توت در اورگان و در سراسر جهان همگی از تحقیقات Strik بهره مند شده اند.”
آژانس گفت که به دلیل این تحقیقات، “بازده در طول سال های توسعه به طور چشمگیری افزایش یافته است و تولیدات ارگانیک از کمتر از 2 درصد به بیش از 20 درصد از سطح زیر کشت اورگان افزایش یافته است.”
برنادین کورنلیا استریک در 29 آوریل 1962 در لاهه از خانواده جرالد و کریستین (آلکمد) استریک متولد شد.
در سال 1965، استریکز به تانتانولا، شهر کوچکی در استرالیای جنوبی نقل مکان کرد، جایی که پدرش در جنگلداری کار میکرد. اما آنها از گرما خسته شدند و در سال 1971 خانواده به کانادا نقل مکان کردند و یک مهد کودک و کسب و کار محوطه سازی را در Qualicum Beach در جزیره ونکوور افتتاح کردند.
پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، دکتر استریک در سال 1983 مدرک لیسانس خود را از دانشگاه ویکتوریا در جزیره ونکوور دریافت کرد. او دکترای خود را در رشته باغبانی در دانشگاه گوئلف در انتاریو در سال 1987 به پایان رساند. بلافاصله پس از آن در ایالت اورگان مشغول به کار شد. در کوروالیس
یکی از شاگردان او در آنجا آقای بل بود که در سال 1990 به ایالت اورگان آمد تا برای کارشناسی ارشد خود در رشته باغبانی تحصیل کند. آنها در سال 1994 ازدواج کردند.
او علاوه بر شوهرش که با او در مونموث، اوره زندگی می کرد، دخترانشان شانون و نیکول بل به یادگار مانده است.
در سال 2021، سال بازنشستگی، دکتر استریک به عنوان عضو انجمن بین المللی علوم باغبانی معرفی شد و برنده جایزه دوک گالتا برای برتری در تحقیقات باغبانی از شورای بلوبری آمریکای شمالی شد.
آقای لوکاس گفت که دو دوجین دانشجوی فارغ التحصیل او بخش مهمی از میراث او بودند. او خاطرنشان کرد که دکتر استریک نه تنها دقت آکادمیک بلکه توانایی برقراری ارتباط عملی و مؤثر را نیز به او منتقل کرده است – مهارتی که او آن را “یک علم به خودی خود” می نامد.
